Όπως συμβαίνει σε πολλές οδοντιατρικές και ιατρικές πράξεις υπάρχουν περιπτώσεις

δοντιών που δεν ανταποκρίνονται θετικά σε μια αρχική απονεύρωση και μετά από κάποιο

χρονικό διάστημα εβδομάδων, μηνών ή και ετών εμφανίζουν ξανά συμπτώματα πόνου και

οιδήματος.

​

Το γεγονός αυτό μπορεί να οφείλεται είτε γιατί η αρχική θεραπεία δεν κατάφερε να εξαλείψει το μικροβιακό φορτίο των ριζικών σωλήνων είτε γιατί δημιουργήθηκαν νέα προβλήματα που οδήγησαν σε νέα μόλυνση των ριζικών σωλήνων. Τέτοιες περιπτώσεις είναι δόντια με ενασβεστιωμένους – κλειστούς ριζικούς σωλήνες ή με έντονες κάμψεις στα οποία ήταν αδύνατη η πλήρης πρόσβαση και ο καθαρισμός μέχρι το άκρο της ρίζας, η καθυστέρηση της μόνιμης αποκατάστασης, η δημιουργία νέας τερηδόνας, ένα σπασμένο σφράγισμα, ή κάποιο κάταγμα της μύλης ή της ρίζας.

 

Με τη βοήθεια ειδικών τεχνικών και τεχνολογίας (μεγενθυντικοι φακοί, υπέρηχοι, ψηφιακή ακτινογραφία και αξονική τομογραφία κωνικής δέσμης CBCT) είναι δυνατό να έξαλείψουμε τον αιτιολογικό παράγοντα που οδήγησε στην προηγούμενη αποτυχία και το δόντι να θεραπευτεί.

Κατά τη διαδικασία της επανάληψης, ο οδοντίατρος θα επέμβει ξανά στο δόντι θα αφαιρέσει τυχόν άξονες και εμφρακτικά υλικά μέσα από τους ριζικούς σωλήνες ώστε να κάνει εκ νέου τη θεραπεία. Εάν υπάρχει ένα απλό σφράγισμα αυτό αφαιρείται πλήρως. Σε περίπτωση στεφάνης (θήκης) ή γέφυρας είτε αφαιρείται εντελώς είτε αποκτάται πρόσβαση διαμέσου αυτής.
Το ποσοστό επιτυχίας στις επαναλήψεις ξεπερνά το 80% και τα δόντια μπορεί να παραμείνουν λειτουργικά στο στόμα πολλά χρόνια. Σε περιπτώσεις που η συντηρητική επανάληψη δε μπορεί να αντιμετωπίσει το πρόβλημα συζητούνται με τον ασθενή οι
εναλλακτικές λύσεις, όπως η χειρουργική ενδοδοντική θεραπεία ή η εξαγωγή.

​

​